Funkcje trójkątów interpersonalnych

Aby odróżnić różne funkcje trójkątów należy określić bliskie pojęcia. „Sojusz” kiedy ludzie łączą się z powodu wspólnego interesu. „Koalicja” to dwie osoby połączone przeciwko trzeciej lub w celu wyłączenia trzeciej. Badanie nad „trójkątami” w grupach społecznych prowadził Caplow = Trzy osoby w koalicji, aby zwiększyć władzę jednego przełożonego a obniżyć drugiego. A jest silniejsza niż B a B jest silniejsza niż C, ale B i C razem są silniejsze niż A. Haley rozpoczął badanie trójkątów w rodzinie schizofreników i określił je jako pomieszanie w poziomach systemu relacji. Tutaj funkcjonowanie trójkątów charakteryzuje się = Kara za trzymanie strony jednej z dwóch osób przez trzecią i kara za  nie trzymanie strony żadnej z dwóch osób.
Funkcja tworzenia trójkątów w koncepcji Bowena – wiązanie lęku. W trójkącie dwie osoby są w relacji, jedna na zewnątrz. Gdy jest napięcie w relacji dwóch osób, trzecia wybiera pozycję na zewnątrz jako bardziej komfortową, bo jest wolna od napięcia, jaki wówczas powstaje w tej relacji. Kiedy napięcie miedzy dwoma jest małe, trzecia traci tę korzyść i odczuwa izolację. Gdy napięcie małe – dwie strony trójkąta czuja się komfortowo, trzecia jest w konflikcie. Gdy poziom napięcia i lęku jest nieduży wtedy wystarczy jeden trójkąt w rodzinie do związania lęku.

Tworzenie trójkątów interpersonalnych jako sposób wiązania lęku 

■Małżonkowie z nieodróżnionym Ja od Ja rodzin pochodzenia tworzą niestabilny układ.

Problemy w relacji powodują konflikt między nimi albo wywołują negatywne emocje i lęk u jednego z nich. Ta, która się żle czuje szuka osoby trzeciej, aby stworzyć z nią fuzję i aby w ten sposób związać lęk w relacji z nią.

■ Na przykład, żona przeżywa lęk dotyczący problemów w  relacji z mężem i kieruje lęk ku dziecku i koncentruje na nim tworząc z nim fuzję emocjonalną. Koncentrowanie uwagi na dziecku pozwala matce na pominięcie własnego lęku. Emocjonalna fuzja matki z dzieckiem może przybrać formę więzi o charakterze zależności lub konfliktu i walki.

■ Osoby funkcjonują tak, że dwie sa w relacji a jedna na zewnątrz
1. Ojciec zajmuje pozycję poza relacją. Z jednej strony ojciec odczuwa ulgę, bo nie musi się zajmować  żony lękiem związanym z jego osobą i problemami emocjonalnymi w ich relacji. Z drugiej strony czuje się odsunięty; więc jest depresyjny.
2. Dziecko ma dość nadmiaru opieki i powstaje napięcie między dzieckiem a matką; matka szuka pomocy u męża. Ojciec włącza się do relacji z dzieckiem. Wtedy napięcie powstaje między ojcem a dzieckiem, a matka na pewien czas zajmuje pozycję  poza relacją ojciec -dziecko.
3. Dziecko skarży się matce na złe traktowanie go przez ojca i matka włącza się do relacji z ojcem, aby „ratować” dziecko. Atakuje męża i tworzy się napięcie między nią a mężem, wtedy na pewien czas dziecko zajmuje pozycję poza relacją matka –ojciec.

W efekcie dziecko staje się niedorozwinięte funkcjonalnie.
■ Wzrost poziomu lęku u osoby tworzącej trójkąt wzmaga aktywność emocjonalną w trójkącie.
■ Włączenie do układu dwóch osób osoby trzeciej albo przez fizyczną obecność albo przez rozmowę o niej, redukuje lęk związany z problemami dotyczącymi tych dwóch. Można włączyć osoby spoza rodziny, np. z miejsca pracy, psychologa, przyjaciela
■ Są małżeństwa, w których lęk się zwiększa , gdy włączona jest nowa osoba. Gdy zona lub maż boi się , że że partner zaangażuje emocje poza ich relacją.